Που είσαι ντροπή?
Είμαι μέσα στη σκέψη σου, στο μυαλό σου, σε όλο σου το “είναι”. Είμαι παντού. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Υπάρχω από την πρώτη κιόλας στιγμή, από όταν πρωτοήρθες στον κόσμο και θα είμαι δίπλα σου μέχρι να “φύγεις”.
Μπορεί να με ξεχνάς για λίγο και να αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο να ξεμυτίσει και να κάνει τα δικά του. Ειδικά όταν νιώθεις ότι είσαι σε ένα ασφαλές περιβάλλον, ταμπουρωμένος πίσω από τα κιγκλιδώματα του λόγου ύπαρξης σου, ειδικά στο περιβάλλον της δουλειάς. Ναι βέβαια εκεί αξίζει να υπάρχεις. Τώρα είναι ξεκάθαρο, είσαι κάποιος!
Αλήθεια; Αναρωτιέμαι πόσο εύκολο είναι να εκτίθεσαι μπροστά σε δεκάδες, εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες ανθρώπους; Να συναναστρέφεσαι μαζί τους με δεξιότητα και με τρόπο που πολλοί θα ζήλευαν;;; Και ίσως, λέω ίσως (δεν ξέρω), να ήθελαν να σου μοιάσουν έστω και λίγο… Μα καλά με τόση ευκολία να βγαίνεις μπροστά σε κόσμο και να παρουσιάζεις;;;
Χα! Η καρδούλα μου το ξέρει…
Είδες; Ακόμα και τότε που νομίζεις ότι έχω φύγει, εγώ είμαι παρούσα. Θυμάσαι την αναπνοή σου που είναι ρηχή, κοφτή, απότομη; Τον ιδρώτα; Τα χέρια σου που τα νιώθεις πότε να παγώνουνε και πότε να καίνε; Ο χώρος να είναι ψυχρός, ο κόσμος να παραπονιέται για την χαμηλή θερμοκρασία κι εσένα να σε λούζει κρύος ιδρώτας… οι σφυγμοί σου να μοιάζουν σαν να έτρεχες σαν δρομέας σε μία κούρσα. Και το στομάχι; Έχει σφίξει σα σφουγγάρι κι ένα τρέμουλο στη φωνή…
Όχι Όχι. Θα το καταπολεμήσω. Θα βάλω τα δυνατά μου, θα φορέσω το πιο ζεστό μου χαμόγελο, θα βγω μπροστά και θα νιώσω και πάλι δυνατός!
Που είσαι ντροπή; Είσαι εδώ; Με βλέπεις; Είμαι εδώ μπροστά σε τόσο κόσμο και τα πάω περίφημα. Χα! Δεν θα τα καταφέρεις να με καταρρακώσεις αυτή τη φορά. Έστω και για λίγο σε νίκησα…ή έτσι νομίζω;;; ή μήπως τελικά νιώθω τόση ντροπή να πω στον εαυτό μου ότι ντρέπομαι;;;
Ντρέπομαι, Ναι ντρέπομαι… Ντρέπομαι για αυτό που είμαι ή αυτό που νομίζω ότι είμαι. Ουφ κουράστηκα. Πότε επιτέλους θα σταματήσει αυτή η ντροπή; Ναι ξέρω. Τώρα πλέον ξέρω. Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές μου, θα κρύβω περίτεχνα πίσω από το χαμόγελο, την εξωστρέφεια και την ευγένεια μου την ντροπή μου.
Ντρέπομαι… Που είσαι ντροπή; Ντρέπομαι…
“Παναγιώτης Εμμανουηλίδης – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας”
