Έχετε ποτέ αναλογιστεί ότι ζούμε μέσα σε μία κοινωνία που προστάζει να είμαστε χαρούμενοι;
Σαν να μας επιβάλουν να πρέπει να είμαστε χαρούμενοι. Κι εάν δεν τα καταφέρουμε να είμαστε χαρούμενοι, τότε τι;
Άραγε υπάρχει χώρος και για στενοχώρια και δύσκολες καταστάσεις ή μόνο για την ευτυχία;
Η ζωή είναι ένα μωσαϊκό από στιγμές. Άλλες καλές κι ευχάριστες και άλλες δυσάρεστες και στενόχωρες.
Στη ζωή ακόμα και η πιο μεγάλη στιγμή ευτυχίας είναι παροδική.
Το ευχάριστο της υπόθεσης είναι ότι εξίσου παροδικές είναι κι οι στενοχώριες.
Κι αυτό είναι που δίνει κίνηση στη ζωή. Άραγε πως θα καταλάβαινε κάποιος την ευτυχία, εάν δε γνωρίζει πως είναι το να μην είναι ευτυχισμένος;
Τα συναισθήματα εναλλάσσονται και πάνω που κάποιος μπορεί να νιώθει ευτυχής και χαρούμενος διότι έχει λύσει τα προβλήματά του, κάποια νέα εμφανίζονται που δεν τα είχε προηγούμενα.
Η ζωή είναι γεμάτη από σκαμπανεβάσματα κι εμείς όλοι εκτεθειμένοι σε αυτά. Υπάρχουν πολλές μεταβλητές στη ζωή μας που δεν μπορούμε να τις επηρεάσουμε. Πρέπει όμως να προχωρήσουμε, να κινηθούμε και να πράξουμε, πολλές φορές με πόνο, εγκατάλειψη, χωρισμούς και απώλειες.
Ο βουδισμός αναφέρει ότι ο πόνος είναι μέρος της ζωής και ο Μπερνάρ λε Μπουγιέ ντε Φοντενέλ έλεγε “το να περιμένει κανείς τη μεγάλη ευτυχία είναι εμπόδιο για την ίδια την ευτυχία” θέλοντας να μεταφέρει το μήνυμα ότι πρέπει να ζούμε τις στιγμές στη ζωή μας και η ευτυχία είναι κάτι που θα έρθει αρκεί να μην την κυνηγάς…
Απλά αφέσου…
“Παναγιώτης Εμμανουηλίδης – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας”
